Λογοσκεψιγραφήματα

  Σκέψου λίγο: 24 γράμματα έχουμε τώρα, λίγα χρόνια πριν ήταν 27 7 νότες 3 βασικά χρώματα. Με αυτά πορευόμαστε σε όλη τη ζωή μας. Πόσοι καλλιτέχνες, ζωγράφοι, ποιητές, μουσικοί χρησιμοποιούν αυτά τα δώρα με τον δικό τους τρόπο Και όλα αυτά καθοδηγούνται από : 1 μυαλό 1 καρδιά 1 συκώτι 1 στόμα 1 χολή 1 ψυχή Και 2 μάτια 2 χέρια 2 αυτιά 2 πόδια 2 νεφρούς 2 πνεύμονες 2 έντερα Τελικά η ζωή μας είναι απλά μαθηματικά.        

  Δυο μονοπάτια Ο έρωτας και η αγάπη,  είναι δυο μονοπάτια της καρδιάς και του μυαλού,  που σπάνια συναντώνται στη λεωφόρο της ψυχής Όταν όμως συναντηθούν,  μυαλό και καρδιά τραγουδούν η ψυχή απογειώνεται Και τα χείλη σιωπούν.

Με  το  κεφάλι  ψηλά   Μας θέλουν όλους οφειλέτες, μας θέλουν ποταπούς ικέτες Θέλουν ν’ αρπάξουν από εμάς χρήμα, σπίτια και φουρκέτες   Ζητάνε γη και ουρανό δίχως αισχύνη και αιδώ Βάζουν φόρους υψηλούς τον κακό τους τον καιρό   Εγώ τ’ ακούω όλα αυτά σιωπηλά και υπομονετικά Μέχρι το μπαμ ν’ ακουστεί και κάθε κτήνος να χαθεί   Καθόλου δε φοβόμαστε, πρέπει ν’ αγαπάμε Δεν απογοητευόμαστε, πρέπει να προχωράμε   Όπως μια θεία μου έλεγε κι αυτό όπως όλα, θα περάσει Εμείς να είμαστε καλά αισιόδοξοι με το κεφάλι ψηλά.      

Βαρύ το χτύπημα   Είναι το χτύπημα πολύ βαρύ, και η πληγή βαθιά και ανοιχτή, Κλέψανε τα χρόνια τα νεανικά μνήμες της μάνας και του μπαμπά   Αδίστακτοι, βάρβαροι ληστές, άδειασαν το μέλι νου και καρδιάς Ξεκλήρισαν κόπους και αναμνήσεις αγαπημένων προσώπων μονομιάς   Τα ενθύμια της ανέμελης ζωής, ήταν οι λύπες μου και οι χαρές, Σκέψεις και όνειρα εφηβικά Ενθύμια πολύτιμα, μοναδικά   Δώσε μου δύναμη Πατέρα αγαπημένε κουράγιο από Σένα ν’ αντλήσω Απ’ της πηγής Σου την πεμπτουσία της Θεϊκής, μοναδικής Σου παρουσίας   Οι πληγές μου να γίνουν οι καρποί αγάπης, γνώσης και συγχώρεσης Και το κενό που νιώθω στην ψυχή να γεμίσει φως, αγάπη και υπομονή.      

                                                          Άραγε... Εκεί ψηλά στον ουρανό Γιορτάζουν τα Χριστούγεννα; Γλεντάνε; Χαίρονται; Τρώνε κουραμπιέδες, μελομακάρονα, δίπλες; Στολίζουν καραβάκια; Μοιράζονται δώρα; Σίγουρα δεν φοράνε φίμωτρα, ούτε πληρώνουν πρόστιμα για ανυποταγή. Σκέφτομαι αυτές τις μέρες τους αγαπημένους μου ανθρώπους που είναι εκεί ψηλά ΄Ένας κόμπος πνίγει τον λαιμό Αλλά δεν θέλω να κλάψω Εύχομαι εκεί να περνάτε καλά, να μας σκέφτεστε όπως εμείς Και να μας προσέχετε Γιατί εμείς εδώ κάτω, Έχουμε ακόμα πολλά θέματα να λύσουμε. Η αγάπη μου έβαλε φτερά Κι έφτασε κοντά σας, εκεί ψηλά Μου λείπετε πάρα πολύ Και θέλω να είσαστε καλά! Με ακούτε; Σας νιώθω, ναι, με ακούτε. Σας λατρεύω.  

Ατέλεστη Τελειότης  Το μνημοφυλάκιο είναι ανοιχτό όταν μια στάλα βροχής κάθε στιγμή, ταξιδεύει στου ονείρου τη σκεπή   Προσεύχεται η συνείδηση να μην τελειώσει αυτή η διαδρομή πριν το λάλημα του πετεινού ακουστεί   Ο καθρέφτης στο απέναντι σύννεφο είναι θολός από την υγρασία που αφήνει το κλάμα του μωρού   Η ιχνηλασία και το λάξευμα της ευτυχίας είναι μια παράσταση θεατρική που το φινάλε της σε απογειώνει   Κάθε βαρίδι και σύμπλεγμα προσωρινό που φυλακίζει αυτή τη θαλπωρή της ατέλεστης τελειότητας, εξαγνίζεται       Τότε ακριβώς η τελειότης επεμβαίνει         και  φωτίζει με αγάπη και φως  κάθε σκιά και βάρβαρη πράξη.  

Άπτερος Νίκη Τη σήμερον ημέρα που έγινε νύχτα Η λογική ανήκει πια στην ιστορία Άλλος σκοτώνει κι άλλος πληρώνει  Άλλος φταίει κι άλλος πληρώνει και κλαίει Φθίνει η δικαιοσύνη και η ζωή το καταπίνει  Φτάνει όμως η ώρα της καταδίκης, της απτέρου νίκης Της φυλακής τα σίδερα δεν είναι για τους λεβέντες  Είναι για όσους απ’ έξω καραδοκούν και τρώνε μέντες Οι κληρικοί αντί για ευαγγέλια έπιασαν τα φραγγέλια Ήρωες έγιναν οι παπάδες, οι αλήτες Δικαστές, προύχοντες κι αγιογδύτες Εδώ που φτάσαμε πραγματικά δεν ξέρω Τι ξημερώνει αύριο, γι΄ αυτό υποφέρω Σκέφτομαι όμως τον τροχό που αέναα γυρίζει Κι όποιος βρεθεί στο δρόμο του, τον αφανίζει.